80

Het is een mooi rond getal, ’80’; het betekent dat er acht tientallen zijn volgemaakt. Het zijn acht decennia, in het geval dat we van jaren spreken. In het geval van procenten is er nog slechts 20% te gaan en gaat het over breuken, dan is de notatie ⅘. 

Op 25 juli 1942 zag jij het levenslicht. Je eerste levensjaren waren in de Tweede Wereldoorlog. Je had oudere broers en zussen. Hoewel jullie het niet breed hadden, groeide je op in een liefdevol gezin, waarin nog 2 zusjes geboren zouden worden. Je vertelde me soms over je jeugd, verhalen die je gezicht deden oplichten en je ogen deden glanzen. Het waren verhalen over (soms half-) opgegeten broden en verstopte appels. Verhalen over het ongeluk dat ervoor zorgde dat je littekens op je benen had. Verhalen over je moeder, die keihard op het land werkte en over je vader, die met zijn bakfiets kleding rond bracht en later in de koekjesfabriek werkte. 

Je hield van een schilder en jullie trouwden, waarna jullie 2 dochters kregen. Hoe je hem hebt ontmoet, heb je nooit verteld.  

Eén van je dochters, de jongste wel te verstaan, ben ik. 

Mama, vandaag zou je 80 jaar zijn geworden. Helaas mocht je alleen maar 66 kaarsjes uitblazen en was de koek toen op. Plotseling. Ineens. Onverwacht. 

Mama, vaak mis ik je. Het verdriet slijt, maar verdwijnt niet. Ik heb verdriet om nooit uitgesproken woorden, om de verhalen die je nog niet had verteld, om momenten die we nooit hebben gehad. Ik ben dankbaar voor de daagjes uit en de uitjes, de gesprekken, de desserts die we maakten, je liefde voor mijn zoon en voor mijn toen nog ongeboren dochter. Ja, ik kan lachen en leven met mijn verdriet. Ik heb je in mijn hoofd en hart een plaatsje gegeven, maar op dagen zoals deze zit daar toch een scherp randje aan.

Lieve mama.. vier je verjaardag, waar je ook bent.